بازگشت
مسودهء طرح در مورد صلح در افغانستان
جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی

بسم الله الرحمن الرحیم

دهها سال است که کشور ما در آتش جنگ می سوزد. جنگی که آغازگر آن کودتای نظامی هفت ثور1357 بود، در چند مرحله تغییر شکل داده است اما آنچه که تغییر نکرده، مصیبت های ناشی از این جنگ است که ملت افغان هنوز از آن در رنج است.

مشخصهء مهم این جنگ اینست که بزرگترین قدرت های نظامی وقت دنیا با مداخلهء خود در افغانستان ظاهرا تلاش نمودند تا این جنگ را به پایان آورند ولی با مداخلات نظامی قدرت های خارجی، این جنگ شدت بیشتر کسب کرد و حتی از مرزهای افغانستان به بیرون سرایت نمود.

تجربهء بدست آمده از این جنگ خونین وطولانی نشان داد که مداخلهء خارجی هرگز نمی تواند موجب تامین صلح در این کشور گردد. پس آتش جنگی که در سرزمین افغانها برافروخته شده، فقط بدست خود افغانها خاموش خواهد شد و راه حل این مشکل مذاکره و تفاهم میان خود افغانهاست.

اما این سخن به این معنی نیست که نقش کشورهای خارجی از جمله کشور های منطقه و همسایه و نهاد های بین المللی را یکسره مردود بشماریم. سازمان ملل متحد و سازمان همکاری کشور های اسلامی می توانند در این راستا افغانستان را یاری رسانند. اعلام امریکا برای خروج کامل از افغانستان در یک تاریخ معین می تواند آغاز روند صلح باشد. جنگ افغانستان دارای ابعاد ملی و بین المللی است اما نقش نیروهای سیاسی داخلی در نهایت امر تعیین کننده است.

در این رابطه طرحهائی هم ارائه شده که هرکدام محاسن و معایبی دارد اما آنچه که قابل ذکر است اینست که نه جانب مخالفین مسلح، نه حکومت افغانستان و نه سایر جناحهای سیاسی در کشور هیچکدام طرح مناسبی برای صلح ارائه نکرده اند. طرح حکومت فقط خواستار تسلیم شدن از مخالفین است.

جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان نیز با درک این حقیقت که بحران افغانستان دارای ابعاد داخلی و خارجی است، به این باور است که این مشکل را فقط می توان از طریق تفاهم بین الافغانی و با همکاری صادقانهء جامعهء جهانی بخصوص کشور های منطقه حل کرد. طرحی که در ذیل ارائه می شود، حاصل ماهها بحث و مشوره با شخصیت های خبیر افغان در داخل و خارج کشور است.

 

1- دلیل عمدهء دوام این جنگ در شرایط فعلی سیاست های مبهم امریکا و متحدینش در مورد افغانستان است. امریکا باید تقسیم اوقات خروج کامل نیروهای خود از افغانستان را مشخص سازد و اعلام نماید که این کشور و یا یارانش، قصد حضور دراز مدت نظامی و استخباراتی در افغانستان را ندارند.

2- وقتی چنین اعلامی از جانب امریکا صورت گیرد، به معنی قبول پروسهء صلح است و این پروسه باید از طریق مذاکرات بین الافغانی آغاز گردد.

3- در مذاکرات میان افغانها باید همه جهت های ذیربط و موثر در قضیهء افغانستان بر مبنای گفتمان ملی شریک گردند.

4- جنگ قبل از اینکه در میدان جنگ و با شلیک گلوله ها آغاز شود، ابتدا از خشم و کینه در اذهان آغاز می شود و برای حل این مشکل باید در قدم اول زمینه برای ایجاد اعتماد میان طرفهای درگیر فراهم شود و هرگونه تبلیغات علیه یکدیگر متوقف گردد. تعدادی از زندانیان مخالفین مسلح از زندان آزاد شده و نیز سازمان ملل متحد روی حذف نامهای رهبران مخالفین مسلح از لیست های سیاه کار جدی را آغاز نماید.

5- در قدم اول یک گروه غیرجانبدار بنام (گروه میانجی صلح) که مورد قبول طرفهای درگیر باشند، از طرف این جبهه پیشنهاد گردد. در این رابطه باید سازمان همکاری اسلامی و سازمان ملل متحد وساطت نمایند و لیست های افراد مصلح به طرفین ارسال، تا در نهایت، یک گروه مورد قبول طرفین تعیین گردد.

6- در یکی از ولایات، یک ساحه بعنوان منطقهء امن مورد قبول هردو طرف قرار گیرد. هرگونه عملیات نظامی در ساحهء امن ممنوع بوده و هیچکس نباید بصورت مسلح داخل این منطقه گردد. امنیت این منطقه را نیروهائی از سازمان همکاری اسلامی بعهده بگیرد. و یک گروه ناظر از افراد غیر جانبدار با کمک تیم سازمان همکاری اسلامی بحیث گروه دیده بان امنیت در این ساحه مستقر شود. مذاکرات میان طرفین در همین منطقه آغاز گردد. همزمان با این کار، نیروهای مسلح درگیر، تمام فعالیت های محاربوی تهاجمی خود را در سراسر افغانستان متوقف سازند و نیروهای خارجی بیرون از شهرها در پایگاه های موقتی مستقر گردند.

در صورت توافق طرفین، مذاکرات در خارج از کشور نیز می تواند صورت گیرد.

7- اطراف موثر شامل مذاکرات، ساختاری را بوجود آورند که زمینه را برای ایجاد حکومت دلخواه اکثریت مردم افغانستان مساعد سازند. از آنجائی که این کار ممکن است موجب سکتگی در کارهای حکومتی گردد، در صورت توافق جوانب، برای پیشبرد امور کشور، ضرورت به یک ادارهء که متشکل از افراد شایستهء اهل کار باشد، برای مدت دوسال بعنوان حکومت انتقالی ایفای وظیفه نماید تا در خلال این مدت، زمینه را برای ساختار حکومت آینده فراهم سازد.

8- در مذاکرات صلح، روی تمام مسایل مورد نزاع بحث صورت می گیرد اما هر تغییری بر بنیاد ارزش ها و تعالیم دین مقدس اسلام و مطابق به مفاد اعلامیهء جهانی حقوق بشر اسلامی خواهد بود.

9- تصمیم در مورد نظام آینده در کشور اگر نیازمند تغییر در قانون اساسی باشد، باید در یک جرگهء بزرگ ملی توافق صورت گیرد. بنابراین، اطراف روی میکانیزمی برای تدویر لویه جرگه توافق خواهند کرد.

10- اگر جامعهء جهانی از آیندهء افغانستان بعد از خروج نیروهای شان از افغانستان نگران باشند، می توان روی طرحی اندیشید که تعداد محدودی از نیروهای حافظ صلح از کشور های اسلامی تحت چتر سازمان همکاری اسلامی (غیر از همسایه های افغانستان) برای مدتی در افغانستان مستقر گردند تا پروسهء صلح را یقینی سازند.

11- بدون تردید حضور جنگجویان خارجی در صف مخالفین مسلح دولت از مسایل حساس است. سازمان ملل متحد وسازمان کشور های اسلامی باید شرایطی را برای بازگشت مصئون آنان به کشور های شان ویا به کشور های دیگر فراهم سازند. کسانی که خواستار ماندن در افغانستان هستند باید بصورت قانونی در این کشور اقامت نموده و در آینده مشکلی برای افغانستان و کشور های دیگر نباشند.

12- جامعهء جهانی باید مانع هرگونه مداخلهء خارجی در امور داخلی افغانستان گردد. برای این کار لازم است تا تدابیری در سطح جهانی اتخاذ گردد تا مداخله در امور داخلی افغانستان تعریف گردیده و از آن ممانعت صورت گیرد. هرکشوری که در امور داخلی افغانستان مداخله نماید باید مورد تعزیرات جامعهء جهانی قرار گیرد.

نوت:

این طرح نهائی نیست و ما از همه شخصیت های صاحنظر کشور و گروهها و سازمان های سیاسی احترامانه تقاضا داریم تا نظریات خویش را در مورد این طرح به آدرس ذیل ارسال دارند.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

په افغانستان کې د سولې په هکله له بهرنیو نظامي اډو سره د مخالفت او ملي یوالي جبهې د طرحې مسوده.

لسګونه کاله کېږي، چې زمونږ هېواد د جګړې په اور کې سوځېږي، هغه اور چې پیل یې د ۱۳۵۷ ل کال د ثور  میاشتې د اوومې نېټې نظامي کودتاه ته ورګرځي، چې په څو پړاونو کې یې څو ډوله بدلون کړی، ولې کوم څه چې بې تغیره پاتې شوي له پورته ذکر شوي جنګ څخه رازېږېدلي مصیبتونه دي، چې په منځ کې یې افغان ملت کړېږي.

په دغه جګړه کې مهم ټکی داده، چې تل  د وخت ستر نظامي قدرتونو په افغانستان کې پر خپلو لاسوهنو او مداخلو سره داسې ښودلې، چې ګواکې هڅه کوي دغې جګړې ته د پای ټکی کېږدي، ولې د بهرنیو ځواکونو د نظامي مداخلو په وجه جګړې نور هم شدت اخیستی او آن تردې چې دافغانستان د قلمرو له دایرې څخه بېرون ته هم غځېدلې ده.

له ذکرشوي خونکار او اوږده جنګ څخه ترلاسه شوې پایلې څرګندوي چې د بهرنیو مداخلې او لاسوهنې کله هم جګړې ته د پای ټکی نشي اېښودلای، بلکه د افغانانو پر ځمکه د بل شوي اور وژنه یوازې د افغانانو په واسطه شونې ده، ولې پورته خبره پدې معنی نه ده چې په قضیه کې د بهرنیو او په ځانګړې توګه د ګاونډیو هېوادونو او نړیوالو سازمانونو رول رد کړو، د ملګرو ملتونو سازمان او د اسلامي هېوادونو د همکاری سازمان کولای شي، په دغه لړکې له افغانانو سره مرسته وکړي.

په یوه ټاکلې نېټه له افغانستان څخه د امریکا د بشپړ نظامي خروج اعلان کېدای شي، چې په افغانستان کې د سولې د بهیر پیلیزه شي، د افغانستان جګړه د ملي او نړیوالو اړخونو لرونکې ده، ولې د کورنیو سیاسي ځواکونو رول مهم او برخلیک ټاکونکی دی.

دپورته یادې شوې قضیې اړوند یو لړ طرحې هم وړاندې شوي، چې هره یوه یې خپلې ښېګڼې او عیبونه لري، ولې کوم څه چې د یادولو وړ دي هغه دا چې اوسنی حکومت، نور سیاسي حرکتونه او وسله وال مخالفین هېڅ یوه هم د سولې په هکله مناسبه طرحه نده وړاندې کړې او له هغې جملې څخه د حکومت طرحه یوازې د مخالفینو څخه د تسلیمۍ په غوښتلو متمرکزه ده.
په افغانستان کې د بهرنیونظامي اډو سره د مخالفت او ملي یوالي جبهه هم د افغانستان د جګړې د کورنیو او بهرنیو اړخونو په درک سره پدې باوري ده، چې دغه ناورین یوازې د یو بین الافغاني تفاهم او ورسره په څنګ کې د نړیوالې ټولنې په ځانګړې توګه د سیمې د هېوادونو د رښتینې همکارۍ په پایله کې د حل وړ ده.

 

 

 

د افغانستان د جګړې د حل په موخه له بهرنیو نظامي اډو سره د مخالفت او ملي یوالي جبهه لاندې طرحه وړاندې کوي:

۱ـ په اوسنیو حالاتو کې د جګړې د دوام یوازینی دلیل د افغانستان په هکله د امریکا او دهغوی د متحدینو مبهم او ناڅرګند سیاست دی، امریکا باید له افغانستان څخه د خپل بشپړ نظامي خروج مهال وېش وټاکي او څرګنده کړي، چې امریکا او د هغوی متحدین په افغانستان کې د اوږد مهاله نظامي او استخباراتي حضور نیت نلري.

۲ـ هرکله چې د امریکا له طرفه داسې یو اعلان خپور شي؛ نو د سولې د بهیر د منلو په معنی به وي او وروسته باید دغه بهیر د بین الافغاني خبرو اترو له لارې پیل شي.

۳ـ د افغانانو ترمنځ په مذاکراتو کې باید د ملي خبرو اترو د اصل پر بنیاد، په قضیه کې ټول ښکېل او موثر اړخونه ګډون وکړي.

۴ـ جګړه وړاندې تردې چې، د جګړې په ډګر کې د مرمیو په اورولو سره پیل شي په اذهانو کې د دښمنۍ او کینې څخه پیلېږی او د دغه مشکل د حل په غرض باید په لمړي ګام کې د طرفینو ترمنځ د ډاډ او باور د جوړولو لپاره زمینه برابره شي او یود بل پر وړاندې هر ډول تبلیغات ودرول شي، د وسله والو مخالفینو یو شمېر بندیان باید له بند خونو څخه آزاد او همدارنګه د ملګرو ملتونو سازمان باید له تور لېستونو څخه د مخالفینو د رهبرانو د نومونو په لرې کولو کې جدي کار پیل کړي.

۵ـ په لمړي پیل کې باید یوه ناپېلې ډله (د سولې او منځګړیتوب ډلې) په نوم چې د ښکېلو اړخونو د ډاډ او منلو وړ وي، د جبهې له خوا وړاندیز شي. پدې هکله باید د اسلامي هېوادونو د همکاریو سازمان او دملګروملتونو سازمان منځګړیتوب وکړي او د سوله کونکو کسانو لېست طرفینو ته واستوي، ترڅو د ټولو د اعتماد وړ یوه ډله وټاکل شي.

۶ـ په یوه ولایت کې دې یوه ځانګړې سیمه د امن تر سرلیک لاندې چې د طرفینو لپاره د منلو وړ وي و ټاکل شي، د امن په سیمه کې د هر ډول نظامي عملیات منع شي او هېڅ کوم فرد په وسله وال ډول نوموړې سیمې ته نه ننوزي، د نوموړې سیمې امنیت دې د اسلامي هېوادونو د همکاریو سازمان ځواکونو ته وسپارل شي او د ناپېلو افرادو له جملې څخه دې یوه ډله د اسلامي هېوادونو د همکارۍ د سازمان د مرستندوی ټیم په مرسته د امن په ساحه کې د امنیت د څارونکې ډلې په توګه ځای پرځای شي، د طرفینو تر منځ دې خبرې اترې په همدغه سیمه کې پیل شي او په عین وخت کې دې ښکېل اړخونه په ټول هېواد کې خپل تهاجمي او محاربوي فعالیتونه ودروي او بهرني ځواکونه دي له ښارونو څخه د باندې  په خپلو مؤقتي اډوکې ځای پرځای شي او همدارنګه د طرفینو د توافق په صورت کې له هېواده بهر هم مذاکرات ترسره کېدای شي.

۷ـ په خبرو اترو کې شامل مؤثر اړخونه دې داسې یو جوړښت رامنځ ته کړي، ترڅو په افغانستان کې د اکثریت خلکو د خوښې وړ د یو حکومت د رامنځ ته کېدلو زمینه برابره کړي، داچې دغه کار کېدای شي د حکومتي چارو د ځنډ سبب شي د طرفینو د توافق په صورت کې د هېواد د حکومتي چارو د  مخته وړلو لپاره د اهل کار او لاېقه کسانو څخه جوړې یوې ادارې ته اړتیا شته، چې د دوه کلونو لپاره د انتقالي حکومت په عنوان وظیفه ترسره کړي او په همدغه موده کې د راتلونکي حکومت د جوړښت لپاره زمینه برابره کړي.

۸ـ د سولې په خبرو اترو کې دې په ټولو جنجال پارونکو مسایلو بحث ترسره شي، ولې باید چې هرتغیرد اسلام د مبین دین د ارزښتونو او تعالیمو پربنیاد او د بشرحقوقو د نړیوالې اسلامي اعلامیې د موادو سره په توافق ترسره شي.

۹ـ په هېواد کې د راتلونکي نظام په هکله د پرېکړې کولو لپاره کچیری د موجوده اساسي قانون د تعدیل او بدلون اړتیا احساس شي باید په یوه لویه ملي جرګه کې ورباندې پرېکړه وشي او د لویې جرګې د تدویر په میکانیزم دې طرفین سره توافق وکړي.

۱۰ـ که نړیواله ټولنه د بهرنیو ځواکونو له وتلو وروسته د افغانستان د راتلونکې په هکله اندېښنې ولري، کېدای شي داسې یوه طرحه جوړه کړي، چې پربنیاد یې د اسلامي هېوادونو د همکاریو د سازمان ترچترلاندې (پرته له ګاونډیو هېوادونو) د اسلامي هېوادونو څخه یو محدود شمېر سوله ساتونکي ځواکونه د یوې ټاکلې مودې لپاره په افغانستان کې ځای پرځای شي، تر څو د سولې بهیر یقیني کړي.

۱۱ـ له شک پرته د وسله والو مخالفینو په صفوفو کې د بهرنیو جنګیالیو شتون یوه حساسه مسله ده، د ملګرو ملتونو سازمان او د اسلامي هېوادونو د همکاریو سازمان باید خپلو هېوادونو یا نورو هېوادونو ته د نوموړو جنګیالیو د بېرته ورګرځېدلو په موخه دیوې مصؤنې او باوري پروسې لپاره د ځانګړو شراېطو تابیاوکړي او کوم کسان چې په افغانستان کې د پاتې کېدلو لېواله وي، باید په قانوني توګه پدغه هېواد کې استوګن شي او په راتلونکي کې د افغانستان یا نورو هېوادونو لپاره ستونزې ونه زېږوي.

۱۲ـ نړیواله ټولنه باید په افغانستان کې د هر ډول لاسوهنې مخالفت او مخنیوی وکړي، د دغه کار لپاره اړینه ده، ترڅو په نړیواله کچه د داسې تدابیرو تابیا وشي چې پربنیاد یې په افغانستان کې بهرنۍ لاسوهنه تعریف او پر وړاندې یې موانع ایجاد شي اوهر هغه هېواد چې په افغانستان کې مداخله او لاسوهنه کوي باید د نړیوالې ټولنې تر تعزیراتو لاندې ونیول شي.

یادونه: دغه طرحه وروستنۍ نده او مونږ د هېواد له ټولونظرلرونکو شخصیتونو، سیاسي ډلو او سازمانونو څخه احترامانه غوښتنه کوو، ترڅو د پورته طرحې اړوند خپل نظریات په لاندې آدرس له مونږ سره شریک او راواستوئ.

 

اعلامیهء مطبوعاتی جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان

شنبه 18 قوس 1391 مطابق 8 دسامبر 2012 میلادی – کابل

از مدتی به اینطرف بین حکومت امریکا و افغانستان نشست هائی در مورد امضای یک قرارداد امنیتی آغاز شده است. قراردادی که به موجب آن بعد از سال 2014 حداقل ده هزار سرباز امریکائی در افغانستان باقی خواهند ماند.

جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان از بدو تاسیس، در اجتماعات و کنفرانس های مطبوعاتی خویش بارها روی این نکته تاکید داشته است که حضور نیروهای خارجی در کشور ما به هر شکلی که باشد، به معنی دوام جنگ و ناامنی در این کشور خواهد بود. فتوای علمای جید کشور در مورد نامشروع بودن حضور نیروهای خارجی در کشورما مبین این حقیقت است که این حضور، با معتقدات دینی و شعایر ملی مردم افغانستان همخوانی ندارد و بجز دادن انگیزه به دوام جنگ و مساعد ساختن زمینه برای مداخلات کشور های دیگر در افغانستان، حاصلی نخواهد داشت. اگر حضور خارجی ها می توانست موجب ایجاد صلح و ثبات در افغانستان گردد، باید این کار در طول یازده سال گذشته با حضور نیروهای نظامی بیش از چهل کشور جهان تحقق می یافت. وقتی این کار در این مدت با حضور 150 هزار سرباز خارجی و صرف حدود یک تریلیون دالر ممکن نشد، چگونه می توان انتظار داشت که بعد از سال 2014 و با حضور ده هزار سربازی تحقق یابد که بقول امریکائی ها در عملیات جنگی سهم نمی گیرند و ماموریت شان محدود به مبارزه با تروریسم خواهد بود؟

مواضع نامشخص و مبهم امریکا در مورد دلایل حضور این نیروها را حتی رئیس جمهور کرزی نیز تائید می کند. کرزی بارها بصراحت گفته است که من اطمینان دارم که نیروهای خارجی برای مبارزه با تروریسم به افغانستان نیامده اند بلکه اهداف دیگری دارند اما اینکه آنها چه اهدافی را دنبال می کنند برای من هم مشخص نیست. بار دیگر خود رئیس جمهور اعتراف کرد که یکی از عوامل ناامنی ها در افغانستان، حضور نیروهای خارجی است.

وقتی رئیس جمهوری که می خواهد این توافق نامهء امنیتی را با امریکا امضا کند می داند که حضور نیروهای بیگانه بعد از 2014 برای مبارزه با تروریسم نیست و عامل ناامنی است، پس چگونه می توان انتظار داشت که کشور های منطقه از این حضور نگران نباشند و برای جلوگیری از رسیدن امریکا به اهداف کلان منطقوی اش، در افغانستان دست به مداخله نزنند. این درحالیست که بعد از امضای پیمان استراتژیک دیگر این مسئله مشخص شده که امریکا قصد دفاع از افغانستان را در برابر مداخلات همسایه ها را نیز ندارد.

رئیس جمهور کرزی قصد امضای این قرارداد امنیتی با امریکا را در شرایطی دارد که:

1-    افغانستان فاقد نیروی هوائی است و کنترولی بر قلمرو هوائی کشور ندارد. بنابراین نمی تواند بر رفت و آمد نیروهای امریکائی و اینکه برای چه منظوری به افغانستان می آیند، نظارت داشته باشد.

2-    افغانستان از نظر تخنیکی توان کنترول بر فعالیت های استخباراتی نیروهای خارجی را ندارد و نمی تواند مانع استفاده از خاک افغانستان توسط این نیروها علیه کشور های دیگر گردد.

3-    در کنار این ضعف ها، امریکا می خواهد تا سربازانش در افغانستان از مصوونیت قضائی برخوردار بوده و در صورت ارتکاب جنایت، از هر نوع تعقیب عدلی در امان باشند.

از اینجا مشخص می شود که چرا امریکائی ها به بازسازی قوای هوائی افغانستان کمک نکردند زیرا از همان آغاز قصد داشتند تا فضای افغانستان را بصورت انحصاری درکنترول خود داشته باشند. آنها با حضور در افغانستان و بنام مبارزه علیه تروریسم، از طیارات بی سرنشین برای ماموریت های خارج از مرز های افغانستان استفاده خواهند کرد و در نتیجه انگیزه را برای اقدامات تلافی جویانه از آنسوی سرحدات افغانستان بمیان خواهند آورد.

نکتهء دیگر اینکه شخص حامدکرزی بعنوان رئیس جمهور افغانستان بارها به صراحت گفته است که امریکائی ها او را تحت فشار قرار داده اند تا این قرارداد را مطابق به خواست و منافع آنها به امضاء برساند. از نظر حقوق بین الملل نیز قراردادی که با فشار و اکراه بر جانب ضعیف اعمال گردد، فاقد مشروعیت است. این مسئله می تواند مجوز حقوقی برای مقاومت علیه نیروهائی باشد که بر طبق چنین قرارداد تحمیلی، قصد ادامهء حضور در افغانستان را دارند.

اینکه در این اواخر آقای کرزی امضای قرارداد امنیتی با امریکا را با سپردن زندان بگرام به جانب افغانی مربوط ساخته است، هدفی جز انحراف اذهان عامه از مسایل مهم این قرارداد از جمله مصئونیت قضائی سربازان امریکائی ندارد.

آقای کرزی هم باید بداند که تمام قراردادهای استعماری که زمامداران گذشته در افغانستان باقدرت های مسلط زمان شان امضا کردند ناشی از رضا و رغبت آنان نبود اما تاریخ و مردم افغانستان آنها را با این توجیه که آن قراردادها را زیر فشار و از روی مجبوریت امضا کردند، نبخشید.

بنابراین جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی یکبار دیگر مخالفت خود را با چنین پیمان های تحمیلی اعلام داشته از امریکا جدا می خواهد تا دست از این بازی خطرناک بردارد و بجای اقداماتی که به دوام جنگ در افغانستان کمک می کند، به صلح میان افغانها کمک کند. چنین قرارداد های تحمیلی گذشته از اینکه به معنی دوام مصیبت جنگ در افغانستان خواهد بود، برای امریکا نیز در افغانستان عواقب مصیبت بار بدنبال خواهد داشت.

جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان

 


December 10th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
بیانات، پیامها و گزارشها